Wyjście z tunelu przy Willi Żabińskich/ Exit from the tunnel at Villa Żabiński
Willa została zbudowana w 1931 r. jako mieszkanie służbowe dla dyrektora Warszawskiego ZOO. Podczas II wojny światowej Willa była jednym z punktów przerzutowych dla uciekinierów z getta. Ważnym elementem systemu bezpieczeństwa stosowanego przez Antonię Żabińską, żonę dyrektora, była wygrywana na fortepianie melodia z kupletu „Jedź na Kretę”, pochodząca z operetki „Piękna Helena” Jacquesa Offenbacha. Antonina grała ją w sytuacjach zbliżającego się zagrożenia, kiedy np. w pobliżu domu pojawili się Niemcy. Na ten znak tajni lokatorzy willi kryli się na strychu, w łazience, w szafie ściennej lub wydostawali się na zewnątrz tunelem prowadzącym z piwnicy i chronili wśród zarośli między ptasimi wolierami.
Antonina była sercem tego domu, to ją nazywano Aniołem. A Ona swoje dokonania spisała na jednej skromnej kartce.
Wielu uciekinierów z getta, którzy znalazło schronienie w „Willi Pod Zwariowaną Gwiazdą” po latach świadczyli w Instytucie Yad Vashem o heroizmie Państwa Żabińskich. Ich nazwiska wypisane są na ścianie w piwnicy „Willi Pod Zwariowaną Gwiazdą.”
